[σαν Κυριακή]

πόσο λιγοστεύει η ζωή μας

σαν Κυριακή

που περνά πριν το καταλάβεις

και έρχεται πάλι η Δευτέρα

μια δύσκολη βδομάδα

                                                            στη δουλειά        

ή και στην ανεργία

οι υποχρεώσεις

η μιζέρια στο σπίτι

και η γκρίνια

το σχολείο των παιδιών

ένα καλαμπούρι με δυο φίλους

ένας βιαστικός καφές

κι η προσμονή

της άλλης Κυριακής

που κι αυτή

θα ’ρθει και θα περάσει

τόσο γρήγορα

ανεπαίσθητα

χωρίς σχεδόν να το καταλάβεις

 

[μια αλχημεία του λόγου]

 μια αλχημεία του λόγου

το ποίημα

μεταστοιχειώνει τις λέξεις

σε πυροτεχνήματα

 

[η ουσία του πράγματος]

 

βρέχει

από το πρωί

κατακλυσμός

θυμάμαι τα καφέ

που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε

όταν μας έπιανε η βροχή στον δρόμο

τα μουσκεμένα σου μαλλιά

τα βρεγμένα μας βιβλία

το γέλιο σου

φως μέσα στην καταιγίδα

το γέλιο σου

θυμάμαι κάθε φορά που βρέχει

και βγαίνω έξω στη βροχή

να νιώσω πάλι λίγο

ζωντανός

[σε κοίταζα στα μάτια]

 έτρεχα με χίλια

προς τον γκρεμό

αλλά δεν τον έβλεπα

σε κοίταζα στα μάτια

 

[άτιτλο]

απ' το πρωί

σκοντάφτω στο μαύρο

του ουρανού

των ματιών σου

της καρδιάς μου

 

[παρέκταση]

η μέρα είναι φωτεινή

χαρούμενα τιτιβίσματα πουλιών και νερά κελαρυστά

η φύση θάλλει

εκδρομικό τοπίο

ποτάμια και λίμνες

μια θάλασσα υπόσχεση

λαμπυρίζει λαμπρές δυνατότητες

και χρυσές ελπίδες

όλα είναι καλά καμωμένα

τα μάτια σου η αγκαλιά σου

 

η νύχτα

δεν θα 'ρθει

 

 

[απαραίτητα]

σιγά σιγά

μου έγιναν απαραίτητα

ο πρωινός καφές

οι ένοχες σιωπές

και ο καπνός του τσιγάρου σου